Scoop... the last comedy of Woody Allen (I hope so!!!)

Όσοι πίστευαν πως ο Woody Allen είχε ξοφλήσει, αυτός απλώς δεν είχε δείξει το τελευταίο του χαρτί, το εκπληκτικό "Match Point". Όσοι πίστεψαν ότι ο Woody Allen ξαναβρήκε τη φόρμα του, απογοητεύτηκαν από το Scoop. Οι λόγοι, πολύ απλοί και προφανείς.
Κατ' αρχήν ας παραδεχτούμε ότι το λονδρέζικο τοπίο, ήδη από την προηγούμενη ταινία του, ανανέωσε τη φωτογραφία των ταινιών του. Άλλη ποιότητα, άλλος αέρας. Ας παραδεχτούμε επίσης πως έχει ενδιαφέρον να βλέπουμε νέους ηθοποιούς να κρατάνε τους βασικούς ρόλους  και ο ίδιος να ασχολείται περισσότερο με τη σκηνοθεσία. Και πιάνομαι απ'αυτό το τελευταίο, για να αρχίσω να απαριθμώ τα στοιχεία που καθιστούν αυτήν την ταινία από μέτρια, εώς κακή:
Η Scarlet Johansson είναι μία παρουσία υπέροχη. Επιπροσθέτως, η ερμηνεία της στο "Match Point"  έκανε όλον τον κόσμο να μιλάει για μια νέα ηθοποιό εξαιρετικά φέρελπη. Γι'αυτό άλωστε ο Woody Allen την επιλέγει για πρωταγωνίστρια στο Scoop. Τώρα βέβαια, το να μετατρέψεις ενα sex symbol σε χαζή φοιτητριούλα, ανασφαλή και φιλομαθή, καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο. Όταν δε, το sex symbol μας, στέκεται και ως αγγούρι σε μια κωμωδία, τα σιδεράκια, τα γυαλιά πατομπούκαλα και το ντύσιμο "φοιτήτρια ανηψιά του θείου Σαμ, βλάχα από το Τέξας" , δεν βοηθάνε σε τίποτα. Κι από την άλλη να έχεις τον Woody Allen, να κρατάει έναν δεύτερο μα βασικό ρόλο, με την κλασσική του μανιέρα σε όλο της το μεγαλείο! Τα ίδια αστεία, οι ίδιες μούτες, η ίδια νευρικότητα.
Κι εδώ περνάμε στο κεφάλαιο ''σενάριο'' , δεν ασχολούμαι αλλό με το casting! Το Scoop είναι μια σεναριακή αποτυχία. Τα μη ρεαλιστικά στοιχεία του (εμφάνιση νεκρών στους ζωντανούς) δεν είναι κωμικά, αλλά γκροτέσκ. Κι επιτέλους γιατί σε κάθε ταινία να εμφανίζονται οι νεκροί; Σεβαστός ο φόβος του θανάτου, αλλά δεν είναι δυνατόν να τον ξορκίζουμε συνεχώς κατ'αυτόν τον τρόπο! Η υπόθεση "αστυνομική" , μα το σασπένς ανύπαρκτο. Οι διάλογοι στεγνοί, με το χιούμορ του σκηνοθέτη και σεναριογράφου, να παραμένει το ίδιο με δύο δεκαετίες πριν...  Κρίμα, γιατί στην εποχή μας, λείπουν τα σπιρτόζικα σενάρια όπως αυτά του Woody Allen στην δεκαετία του 80.
Είμαι σκληρή γιατί ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που αγαπούν τον Woody Allen. Το εγκεφαλικό του χιούμορ και το νευρικό του παίξιμο με έκαναν πολλές φορές να δακρύσω από τα γέλια. Όμως εν έτει 2006, πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο σκηνοθέτης αυτός δεν μπορεί να βγάλει πλέον καλές κωμωδίες. Οι ωραίες εποχές του "Manhattan" και του "Νευρικού Εραστή", πέρασαν ανεπιστρεπτεί δυστυχώς. Τώρα βέβαια, ο δαιμόνιος αυτός γέρος ίσως να ετοιμάζει ακόμα ένα "Match Point" και να μας βγάλει τη γλώσσα γι'ακόμα μία φορά. Όμως  μου φαίνεται αδύνατον να το  καταφέρει με μία κωμωδία...Τί να πω; Όσο ζει ελπίζω...!

                                                                                                 Maria